Bugün ablamla telefonda konuştum. Ona "Ben 25 yaşına girmek falan istemiyorum. Yaşlanmaktan çok zavk aldığını söyleyen insanları da anlayabilmem mümkün değil. Bir diğer ikizler burcu arkadaşımla da konuştuğum gibi artık 25 yaştan sonra en fazla evlenirsin ya da iş değiştirisin? Hadi çocuğun oldu diyelim aman çok güzel de orada o çocuğun hayatı başlıyor sanki anneninki bitiyor gibi geliyor hep bana" dedim.
Nereye kadar sendeki bu onu yapiyim merakı bi geriye dön başardıklarına bak dedi
Haklılık payı var galiba, herşey öğrencilik günlerinde, en çok da erasmus günlerinde daha güzeldi diye düşünüyorum ve o günlerde yaşamaya çalışıyorum çoğu zaman.
Aklıma okuduğum bir kitaptaki cümle geldi
"Nosta: Herşeyin geçmişte daha güzel olduğunu sanma hastalığı"
O günleri daha dikkatli düşündüğümde şu an hissettiğim melankoliyle her seferinde aynısını hissettiğimi fark ettim. O zaman da hayatım belirsizliklerle doluydu ve şu an kendime yaptığım işkencenin aynısını o zaman da yapıyordum.
Fakat sanırım artık birşeylerin değişme zamanı geldi....
